Gurpreet Kang - Find me on Bloggers.com Beauty Of Sadness

Sunday, May 1, 2011

Waqt Ton Aggey Langhan Dee Saja


Aadmi Ekalla Reh Janda Hai !!



By Muneer Niazi

Tuesday, April 26, 2011

For Jealous People


Je chahaan taan sir masal deyaan,
Khoon peendiaan jokaan da,
Katt jubaan nu mooh see deyaan,
Chugal-khor oh lokaan da.

Par apne aap ch masat rahaan main,
Farak koyi naa penda hai,
Ohney raakh ho jaana appey,
Menu dekh jo jalda rehnda hai.


Friday, April 15, 2011

Why do they hurt us ?



A chip of wood



A shard of glass



A bit of an earthen pot



A broken nail.



All incomplete objects.



Whenever you touch them, They attack you. Their incompleteness bites them.



So they...they bite you.



Like injured snakes....



SURJEET KALSEY (www.apna.org)

Monday, August 30, 2010

That Wonderful Day!!!

Sochda haan jis din, Main mar javanga,
Us din kinneya layee, Ki ki kar javanga.
Kujh nu taan deyanga main, Ghama dee saugaat,
Bakiaan dee jholi, Khushi naal bhar javanga.


Kujh akhaan ron giyaan, Mere layee ghadi mudi,
Kayiaan de main chehrey dee, Muskaan ban javanga.

Sardey jo rehande menu, Kaamyaab hundey vekh,
Thand pau dilaan vich, Jado chita vich sad javanga.

Jeondey jee taan gunda te, Ghamandi see main ohna layee,
Marke main ohna kolo, Haar photo tey puwavanga.

Modheyaan tey chukkna tey, Fer agg vich suttna,
Kissa fer yaari da main, Ohi dohravanga.

Agg vich javanga main, Jal bhavein os din,
Sach tey imaandari, Fer vee bachavanga.

'Patar' de waang ek, Menu vee hai vehm shayed,
Marke vee 'Kang' kayi, Dilan ch jeonda reh javanga.


Sochda haan jis din, Main mar javanga,
Us din kinneya layee, Ki ki kar javanga.

Thursday, November 12, 2009

Black in Back!!!!!

Well, What can I say? Just that ……..Black Is Back!!!!!!!!!!!


ਰੰਗ ਰੂਪ ਮੇਰਾ ਜਨਮ ਤੋਂ ਕਾਲਾ , ਮੇਰੇ ਕਪਡ਼ੇ ਵੀ ਸਭ ਕਾਲੇ ਨੇ ,
ਬਾਕੀ ਰੰਗ ਮੈਨੂੰ ਫਿੱਕੇ ਜਾਪਣ , ਤੇ ਕਾਲੇ ਲਗਦੇ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੇ ਨੇ ।
ਕਾਲੀ ਚਮਡ਼ੀ ਦਸਦੀ ਸਭ ਨੂੰ , ਕੀ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਬੀਤੀ ਹੈ ,
ਆਪਣਿਆਂ ਕਦੇ ਗੈਰਾਂ ਲਈ ਮੈਂ , ਕੀ ਕੀ ਦੁੱਖ ਹੰਢਾਲੇ ਨੇ ।।


ਅਸਮਾਨ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਹੋਣ ਲਈ ਮੈਂ , ਕਦਮ ਜਿੰਨੀ ਵਾਰ ਵੀ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ ,
ਉੱਨੀ ਵਾਰ ਹੀ ਸੂਰਜ ਨੇ ਮੈਨੂੰ , ਸਾਡ਼ਕੇ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਸੁੱਟਿਆ ਹੈ ।
ਜਿਸਮ ਮੇਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਉਸ ਅੱਗ ਨੇ , ਸੁਪਣੇ ਵੀ ਸਭ ਜਾਲੇ ਨੇ ,
ਆਪਣਿਆਂ ਕਦੇ ਗੈਰਾਂ ਲਈ ਮੈਂ , ਕੀ ਕੀ ਦੁੱਖ ਹੰਢਾਲੇ ਨੇ ।।


ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਨੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਮੈਂ , ਅੱਗ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਡ਼ਿਆਂ ਹਾਂ ,
ਢੋਖੇ ਝੂਠ ਤੇ ਬੇਈਮਾਨੀ ਦੇ , ਮੈਂ ਕਾਲੇਪਣ ਨਾਲ ਲਡ਼ਿਆਂ ਹਾਂ ।
ਈਰਖਾ ਦੇ ਕਈ ਬੀਜ ਵੀ ਕਾਲੇ , ਹੁਣ ਉਪਜਨ ਦੇ ਲਈ ਕਾਹਲੇ ਨੇ ,
ਆਪਣਿਆਂ ਕਦੇ ਗੈਰਾਂ ਲਈ ਮੈਂ , ਕੀ ਕੀ ਦੁੱਖ ਹੰਢਾਲੇ ਨੇ ।।


ਇਹ ਦੁਨੀਆ ਇੱਕ ਖਾਨ ਕੋਲੇ ਦੀ , ਦਿਲ ਕਾਲਾ ਏਥੇ ਸਭਦਾ ਏ,
ਗੋਰੇ ਤਨ ਦੇ ਲੋਕ ਹਜਾਰਾਂ , ਦਿਲ ਗੋਰਾ ਇੱਕ ਨਾ ਲਭਦਾ ਏ ।
ਦਿਲ ਨੂੰ ਗੋਰਾ ਰੱਖਣ ਲਈ ਮੈਂ , ਅੰਗ ਅਪਣੇ ਕੀਤੇ ਕਾਲੇ ਨੇ ,
ਆਪਣਿਆਂ ਕਦੇ ਗੈਰਾਂ ਲਈ ਮੈਂ , ਕੀ ਕੀ ਦੁੱਖ ਹੰਢਾਲੇ ਨੇ ।।


ਗੋਰੇ ਰੰਗ ਦੀ ਖਾਹਿਸ਼ ਨਾ ਕੋਈ , ਮੈਨੂੰ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਮਾਣ ਬਡ਼ਾ ,
ਗੋਰੇ ਕਾਲੇ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ , ਏਥੇ ਕੱਲਾ ਇੱਕ ਇਨਸਾਨ ਖਡ਼ਾ ,
ਇਹ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਇੱਕ ਗੱਲ ਸਮਝਾਉਂਦੇ , ਕੰਗ ਵਰਗੇ ਰੁਲਗੇ ਬਾਹਲੇ ਨੇ ,
ਰੰਗ ਰੂਪ ਮੇਰਾ ਜਨਮ ਤੋਂ ਕਾਲਾ , ਮੇਰੇ ਕਪਡ਼ੇ ਵੀ ਸਭ ਕਾਲੇ ਨੇ ,
ਬਾਕੀ ਰੰਗ ਮੈਨੂੰ ਫਿੱਕੇ ਜਾਪਣ , ਤੇ ਕਾਲੇ ਲਗਦੇ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੇ ਨੇ ।

Tuesday, September 22, 2009

ਮੈਂ ਬਟਾਲਵੀ ਬਨਣਾ ਚਾਂਹੁਦਾ ਹਾਂ

Few days ago, I was talking with my friend Golu over the phone. We started discussing the poems of Shiv Kumar Batalvi. Suddenly I realized my secret desire to acquire the same level of talent as him in writing. Although it is practically impossible for someone to write at such a high level which can be compared to Batalvi yet with this poem, I want to share my desire with all of you.


ਮੈਂ ਬਟਾਲਵੀ ਬਨਣਾ ਚਾਂਹੁਦਾ ਹਾਂ


ਮੈਂ ਚਾਂਹੁਦਾਂ ਇੱਕ ਦਰਦ ਅਜੇਹਾ, ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਾਵੇ ਆ,
ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਜੋ ਵਾਂਗ ਬਟਾਲਵੀ, ਸੁਲਤਾਨ ਬਿਰਹਾ ਦਾ ਦਵੇ ਬਨਾ ।।


ਏਸੇ ਦੁਖ ਸਹਾਰੇ ਮੈਂ ਵੀ, ਸ਼ਿਵ ਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਸਿਖ ਜਾਂਵਾਂ
ਧੁਰਾਂ ਤੱਕ ਜੋ ਰਹੇ ਗੂੰਜਦੀ, ਐਸੀ ਕੋਈ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖ ਜਾਂਵਾਂ ।
ਨਾਮ ਅਮਰ ਕਰੇ ਜੋ ਮੇਰਾ, ਐਸਾ ਗੀਤ ਕੋਈ ਦਵੇ ਲਿਖਾ
ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਜੋ ਵਾਂਗ ਬਟਾਲਵੀ ਸੁਲਤਾਨ ਬਿਰਹਾ ਦਾ ਦਵੇ ਬਨਾ ।।


ਦੁਖ ਹੀ ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ ਜਿਹਡ਼ੇ, ਸਦਾ ਹੀ ਸਾਥ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਵਾਂਗ ਯਾਰਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਵਾਜ ਤੇ, ਭੱਜੇ ਦੌਡ਼ੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ।
ਗਲ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਜਾਵੇ ਜੋ, ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਹਾਰ ਬਨਾ,
ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਜੋ ਵਾਂਗ ਬਟਾਲਵੀ ਸੁਲਤਾਨ ਬਿਰਹਾ ਦਾ ਦਵੇ ਬਨਾ ।।


ਸ਼ਿਵ ਦੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਜੋਬਨ ਰੁਤੇ, ਹੁਣ ਮੈਂ ਮਰਨਾ ਚਾਂਹਦਾ ਹਾਂ,
ਯਾ ਫਿਰ ਉਂਗਲੀ ਫਡ਼ ਗਮਾਂ ਦੀ, ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਮੈਂ ਤੁਰਨਾ ਚਾਂਹਦਾ ਹਾਂ ।
ਪੀਡ਼ ਕੋਈ ਐਸੀ ਜਿਹਡ਼ੀ ਕੰਗ ਨੂੰ, ਰੂਹ ਤੱਕ ਦੇਵੇ ਮਾਰ ਮੁਕਾ,
ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਜੋ ਵਾਂਗ ਬਟਾਲਵੀ, ਸੁਲਤਾਨ ਬਿਰਹਾ ਦਾ ਦਵੇ ਬਨਾ ।।

ਮੈਂ ਚਾਂਹੁਦਾਂ ਇੱਕ ਦਰਦ ਅਜੇਹਾ, ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਾਵੇ ਆ,
ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਜੋ ਵਾਂਗ ਬਟਾਲਵੀ, ਸੁਲਤਾਨ ਬਿਰਹਾ ਦਾ ਦਵੇ ਬਨਾ ।।

Wednesday, June 10, 2009

Ki Laina hai?

Celebrated Punjabi poet, cultural commentator, critic and translator, Dr. Harbhajan Singh (18 Aug 1920- 21 Oct 2002) was reckoned as a pioneer of the modern Punjabi poetry along with Amrita Pritam. His works include 17 collections of poetry including Rukh Te Rishi and Registan Vich Lakarhara; 19 works of literary history, criticism and biography including Sahit Shastar and Chola Taakian Wala; 14 translated works including those of Aristotle, Longinus, Sophocles, modern Russian novelists, critics and poets, Tagore and selections from the Rig Veda.
I have been reading the creations of Dr. Harbhajan Singh for some time now. I wanted to share some of his lines with all of you. I hope you will like.



Adhi ton bohti,
Usto vee bohti Umar beet gayi hai,
Rabb ne menu te Main rabb nu,
Yaad kade nee kita.
Usnu pata nahi ke main haan,
menu pata nahi ke oh hai.
Kade kadayin bhull bhulekhe,
Ek dooje nu miley sadak te, jhooth vaangra,
Ek dooje nu pithha deke langh javangay.
Rabb ne maithon ki laine e,
Te main rabb ton ki laina.

Saturday, September 13, 2008

Problems

ਮੁਸੀਬਤਾਂ



ਕੱਠੀਆਂ ਹੋਕੇ ਕਈ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਘਰ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਆ ਵਡ਼ੀਆਂ,
ਕਈ ਅੰਦਰ ਆਕੇ ਬੈਠੀਆਂ ਨੇ, ਬਾਕੀ ਮੇਰੇ ਦਰ ਤੇ ਖਡ਼ੀਆਂ ।

ਜਿਨ਼ਾ ਨੂੰ ਅਪਨੇ ਸਿਰ ਤੋਂ ਲਾਹਿਆ, ਹਰ ਕਰਜ ਸੂਤ ਸਮੇਤ ਚੁਕਾਇਆ,
ਓਹੀ ਭਾਰੀ ਪੰਡਾ ਫਿਰ ਤੋਂ , ਮੇਰੇ ਮੋਢਿਆਂ ਉੱਤੇ ਚਡ਼ੀਆਂ ।

ਅੱਧੇ ਰਾਹੇ ਛੱਡ ਕੇ ਤੁਰ ਗਏ , ਖ਼ਬਰੇ ਕਿਹਡ਼ੇ ਮੋਡ਼ ਤੋਂ ਮੁਡ਼ ਗਏ,
ਜਿੰਦਗੀ ਭਰ ਤੇਰਾ ਸਾਥ ਦਿਆਂਗੇ , ਸੌਂਹਾ ਖਾਂਦੇ ਸੀ ਜੋ ਬਡ਼ੀਆਂ ।

ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੋਈ ਨਾ ਉੱਤਰ ਮੰਗਿਆ , ਹਰ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਸੂਲੀ ਟੰਗਿਆ,
ਕਈ ਗਲਤੀਆਂ ਕਰੀਆਂ ਸੀ ਮੈਂ , ਬਾਕੀ ਬੱਸ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਮਡ਼ੀਆਂ ।

ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਉਹ ਸੋਹਣੇ ਚੇਹਰੇ , ਦਿਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਿੰਹਦੇ ਸੀ ਮੇਰੇ,
ਮੈਂ ਕਈ ਤਸਵੀਰਾਂ ਆਪ ਜਾਲੀਆਂ , ਬਾਕੀ ਸਮੇਂ ਦੀ ਅੱਗ ‘ਚ ਸਡ਼ੀਆਂ ।

ਮੈਨੂੰ ਮਾਰ ਮੁਕਾਣ ਦੀ ਖਾਤਿਰ , ਅੰਬਰੋ ਥੱਲੇ ਲਾਹਣ ਦੀ ਖਾਤਿਰ,
ਦੁਸ਼ਮਣ ਕਿੰਨੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਖੇਡੇ , ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਨੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਲਡ਼ੀਆਂ ।

ਮੇਹਰਾ ਭਰਿਆ ਹੱਥ ਹੈ ਰੱਬ ਦਾ , ਯਾ ਫਿਰ ਆਸ਼ਿਰਵਾਦ ਇਹ ਸਭ ਦਾ,
ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਕੰਗ ਨੇ , ਅੱਜ ਤੱਕ ਜਿੰਨੀਆਂ ਜੰਗਾਂ ਲਡ਼ੀਆਂ ।


September 13th, 2008: One more black spot on humanity. I wrote some lines just after today’s bomb blasts in Delhi. I wish these inhuman acts will stop soon.

Banglore, Gujarat… te hun Dilli, Khoon de naal hai dharti gilli,
Quraan di saari sikhyea bhulle, Jeehna ne hathin bandookaan fadiyaan.

“Bhagat Singh” nu vajaan maarey, “Azad” “Bose” nu desh pukaarey,
Desh pyar diyaan oh gallan, Khoon nadi vich ajj sab hadiyaan.

Halat desh dee har pal vigday, Dharam di khatir hunde jhagday,
Bhaichare diyaan sariaan sochaan, Bali siasat dee ajj chadiyaan.

Thursday, August 14, 2008

When do I write?????

Na shayer na lekhak haan main, Na hee meri aukaat banan dee
Na hee padna aunda menu, Na hee koi matt likhan dee,
Bass jado vee jindagi apni, Nal main appe khijh janda haan,
Kagaj, kalam siahi chakk ke, Kujh na kujh main likh janda hain.


Shareaam jad bechaan rabb nu, Kehke Nanak, Ram, Farid,
Do chaar notaan de badle vich, Kise da dharam main lavaan kharid.
Ya kise din paise khatir, Aap bajaar ch vikk janda haan.
Kagaj, kalam siahi chakk ke, Kujh na kujh main likh janda haan.


Jis siasat de khidari, Paise di hee sunn de ne,
Jis adalat vich faisle, Rutba dekh ke hunde ne,
Khilaaf osde bolann laggeyan, Main jado vee jhikk janda haan,
Kagaj, kalam siahi chakk ke, Kujh na kujh main likh janda haan.


Yaaran de ehsaan jadon vee, Kadd ton lambe ho jande,
Ya fir dushman mere jad vee, Navaan koi kanda bo jande,
Jado kise da dhokha paake, Paath navaan ek sikh janda haan,
Kagaj, kalam siahi chakk ke, kujh na kujh main likh janda haan.


Kise dee jeebh jado vee menu, Changa mada kehndi e,
Apneyaan dee kahi koi gall, Vadd khaan nu paindi e.
Nafrat di kise agg de vich jadd, Poori taraan main bhikh janda haan,
Kagaj, kalam siahi chakk ke, Kujh na kujh main likh janda haan.


Guruaan de naal preet main pavaan, Ehi kang da naam rakhavaan,
Fer vee jagg de kolon jadd vee, Haar da hee main haar pavavaan,
Ya fir jad vee mann nu jittke, Duniya ton main jitt janda haan,
Kagaj, kalam siahi chakk ke, Kujh na kujh main likh janda haan.

Thursday, August 7, 2008

Next Life

May God…………………

ਰੱਬ ਕਰੇ ਮੇਰਾ ਅਗਲਾ ਜਨਮ ਵੀ , ਏਸੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ,
ਏਹੀ ਪਿਆਰ-ਵਫਾ ਤੇ ਏਹੀ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਖਿੱਚ ਹੋਵੇ ।

ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਸਿਰ ਹਮੇਸ਼ਾ , ਸ਼ਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਉਠਾਵਾਂ ਮੈ,
ਜਾਨ ਸਦਾ ਹੀ ਵਸਦੀ ਮੇਰੀ , ਏਸੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ ।

ਏਦਾਂ ਹੀ ਫਿਰ ਬਾਪ ਮੇਰੇ ਨੂੰ , ਜਾਨੋਂ ਵੱਧ ਇਮਾਨ ਹੋਵੇ,
ਏਸੇ ਮਾਂ ਦਾ ਹੱਥ ਫੇਰ ਤੋਂ , ਮੇਰੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ ।

ਏਹੀ ਭੈਣ ਮਿਲੇ ਤੇ ਉਹਨੂੰ , ਅੱਗੇ ਉਹੀ ਘਰ-ਬਾਰ ਮਿਲੇ,
ਰੱਖਡ਼ੀ ਦਾ ਬੱਸ ਏਹੀ ਧਾਗਾ , ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ ।

ਹਰ ਜਨਮ ਵਿੱਚ ਚਮਡ਼ੀ ਦਾ ਰੰਗ , ਬੱਸ ਕਾਲਾ ਹੀ ਮਿਲੇ ਮੈਨੂੰ,
ਏਦਾਂ ਹੀ ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਦੀ ਸਾਥੀ , ਚਿੱਟੀ ਚਾਂਦੀ ਟਿੱਚ ਹੋਵੇ ।

ਏਹੀ ਨਿੱਕੀ ਜਾਤ ‘ਚ ਫਿਰ ਤੋਂ , ਵਧਾਂ ਪਲਾਂ ਜਦ ਜਨਮ ਲਵਾਂ,
ਏਦਾਂ ਹੀ ਸਭ ਜਾਤ ਪਾਤ ਤੇ , ਮੇਰੀ ਹੀ ਬੱਸ ਜਿੱਤ ਹੋਵੇ ।

ਏਦਾਂ ਹੀ ਰੱਬ ਮੇਰੇ ਐਬ ਇਹ , ਦੁਨੀਆ ਕੋਲੋਂ ਰਹੇ ਲੁਕਾਂਦਾ,
ਸੱਚ ਦਾ ਸਦਾ ਹੀ ਸਾਥ ਦਿਆਂ ਮੈਂ , ਝੂਠ ਦੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਪਿੱਠ ਹੋਵੇ ।

ਰੱਬ ਕਰੇ ਮੇਰਾ ਅਗਲਾ ਜਨਮ ਵੀ , ਏਸੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ,
ਏਹੀ ਪਿਆਰ-ਵਫਾ ਤੇ ਏਹੀ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਖਿੱਚ ਹੋਵੇ ।